Alleen overmoed kan Tadej Pogačar stoppen

In 2025 zal de Tour de France echter volledig in Frankrijk plaatsvinden. De legendarische kale berg Mont Ventoux is opgenomen in het parcours. De start is op 4 juli in Lille en de finish is drie weken later in Parijs.

In totaal bevat de Tour vijf ritten-in-lijn door het hooggebergte, telkens met een niet makkelijke aankomst bergop. Daarnaast is er een 11 kilometer lange klimtijdrit naar Peyragudes. Vroeg in de ronde is er ook een vlakke rit tegen de klok. Een eerste belangrijke afspraak voor het algemeen klassement, maar in deze 33 kilometer rond Caen wordt de Tour nog niet beslist.

De Tour kent dit jaar geen kasseien- of gravelrit, maar het eerste deel van de ronde zit wel vol verraderlijke etappes. Er zijn diverse zogenaamde punchritten in Noord-Frankrijk, etappes met korte steile beklimmingen in de finale, en de tiende etappe door het Centraal-Massief gaat over maar liefst acht colletjes. Hier zullen de eerste tikken worden uitgedeeld of geïncasseerd.

Mocht de strijd na twintig etappes, 44 tijdritkilometers en tal van cols en côtes nog steeds niet beslist zijn, dan biedt zelfs de slotrit naar Parijs nog mogelijkheden om het verschil te maken. In de finale van de laatste etappe gaat het namelijk drie keer over de Butte Montmartre (1,1 km aan 5,9%). Kennelijke is de olympische wielerwedstrijd in Parijs vorig jaar in de smaak gevallen.

Eerste gele trui

Een parcours van 184,9 kilometer met nog geen 1.200 hoogtemeters, dat wordt natuurlijk een massasprint. Een bekend scenario dat vooraf kan worden opgetekend: twee Fransen, een Noor en een renner van Intermarche-Wanty Groep rijden de hele dag in de kopgroep. Ze hopen tegen beter weten in op een foute calculatie van het peloton. Op 10 kilometer van de finish wordt het kwartet, of misschien een trio, ingerekend. Voor de snelste sprinter ligt in Lille naast de bloemen ook de eerste gele trui klaar.

We moeten terug naar 2020 voor de laatste keer dat een sprinter de eerste gele trui in de Tour pakte. Doordat het wegdek spekglad was door de regen was het wel na een sprint van een flink uitgedund peloton. In Nice was Alexander Kristoff de snelste voor Mads Pedersen en Cees Bol. Kristoff verdedigde toen de kleuren van UAE.

Tim Merlier heeft de beste papieren om dit jaar de eerste gele trui te pakken. Simpelweg omdat hij dit seizoen de meest succesvolle sprinter is. Hij won twee etappes in Parijs-Nice, de UAE Tour, de AlUla Tour én de Ronde van België. Ook zette hij de Scheldeprijs en Brussels Cycling Classic op zijn naam.

Jonathan Milan is eveneens lekker bezig. De grote Italiaan (1,94 meter) won dit seizoen eveneens twee etappes in de UAE Tour. Daar deed hij twee ritzeges in de Tirreno-Adriatico bij, plus onlangs nog etappewinst in het Critérium du Dauphiné en de Ronde van Valencia. Milan kreeg bij zijn ploeg Lidl-Trek verrassenderwijs de voorkeur boven Mads Pedersen. Pedersen reed de Giro en gaat later dit seizoen naar de Vuelta om zo veel mogelijk etappes te winnen.

Opvallend is dat de meest succesvolle sprinters van de vorige Tour, Jasper Philipsen en Biniam Girmay, dit jaar nog redelijk droog staan. Girmay won zelfs helemaal niets, terwijl Philipsen na zijn zege in Kuurne-Brussel-Kuurne (begin maart) pas recent voor de tweede keer won in de Baloise Belgium Tour.

En hoe is het met de vorm van Dylan Groenewegen? Hij is bezig aan een wisselvallig seizoen. Sinds hij vader is geworden lijkt hij minder risico’s te nemen als vroeger. De Nederlander moest ook lang wachten op zijn eerste zege, maar in mei was het dan eindelijk raak in de Ronde van Hongarije. De maand erop deed hij er in de Ronde van Slovenië nog twee ritzeges bij. Groenewegen blijft natuurlijk een groot sprinter en heeft niet voor niets al zes etappezeges in de Tour op zijn palmares staan.

Net als Groenewegen lijkt Jordi Meeus precies op tijd in vorm. Hij won onlangs een etappe in de Ronde van Zwitserland en een paar dagen later schreef hij de nieuwe UCIWorldTour-klassieker, de Copenhagen Sprint, op zijn naam. Verder worden Wout Van Aert, Arnaud De Lie, Pascal Ackermann en Phil Bauhaus op diverse wielerfora als belangrijkste outsiders genoemd. Wellicht goed voor 20 punten.

Winnaar etappe 18, de Koninginnenrit.

Het kleine plaatsje Vif debuteert dit jaar in de Ronde van Frankrijk. Hoewel de start in Vif is, zullen veel leden van de Tourkaravaan waarschijnlijk verblijven in het naastgelegen Grenoble. Even kort de geschiedenisboeken in: op 19 juli 1919 werd in Grenoble de eerste gele trui ooit uitgereikt aan toen leider Eugène Christophe.

Organisatie ASO heeft etappe 18 bestempeld als koninginnenrit. Niet verwonderlijk, want met klinkende namen als de Col du Glandon, Col de la Madeleine en aankomst op de Col de la Loze laat deze martelgang weinig aan de verbeelding over.

Vaak is de Glandon in de Tour de France het voorgerecht op de Col de la Croix-de-Fer. Op donderdag 24 juli is het anders. Na een relatief lange afdaling komen de renners na 83,5 kilometer aan in La Chambre, aangekomen in de kraamkamer van de volgende klim van de dag, de Col de la Madeleine. Een bergpas met eveneens een rijke Tourhistorie. Het is namelijk al de 28ste keer dat ze in het parcours zit. (een hele mooie klim, die ook in de Tour de France van 1980 werd beklommen, waarvan acte).

En tenslotte dus de finish op de Col de la Loze. In 2019 werd de laatste zes kilometer voorzien van een laag asfalt. Op het loeistijle vliegveld was in 2023 nog de finishlijn getrokken. Felix Gall won solo de etappe en vooral Jonas Vingegaard deed goede zaken. Tadej Pogačar kraakte en verloor uiteindelijk meer dan zeven en een halve minuut. De Tour was beslist.

In 2020 debuteerde de Col de la Loze pas in de Tour. Toen won Miguel Ángel López voor Primož Roglič, die toen óók de maat van Pogačar nam. Col de la Loze heeft Pogačar dus twee keer serieus pijn gedaan. Dit jaar doen ze de klim voor het eerst van een andere kant. Na het beruchte vliegveld van Courchevel volgt een even steil fietspad naar de top.

Het mag duidelijk zijn dat hier een echte klimmer gaat winnen. Een renner die op de eerste beklimming in de vroege ontsnapping mee glipt en op de laatste col standhoudt? Of laten de kopmannen met nog zicht op de gele trui het zegegebaar op Col de la Loze?

Podium in Parijs

Voor de komende Ronde van Frankrijk is er één absolute topfavoriet: Tadej Pogačar. De drievoudig Tourwinnaar is bezig aan een opnieuw een indrukwekkend seizoen. Dit voorjaar won hij de UAE Tour, Strade Bianche, Ronde van Vlaanderen, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik, terwijl hij ook nog op het podium stond van Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix en de Amstel Gold Race. Na LBL nam de Sloveen even een rustperiode, maar bij zijn rentree in juni ging hij gelijk door met winnen. Hij schreef met groot machtsvertoon het Criterium du Dauphiné op zijn naam. Plus drie etappes.

Als de verhoudingen zo blijven, hoeft Pogačar tijdens de Tour niemand te vrezen in de bergen. Ook Vingegaard niet. En in de vele punchritten in de eerste week kan hij ook tijd pakken op zijn tegenstanders. In tijdritten is Pogačar niet superieur geweest dit jaar. In het Criterium du Dauphiné werd hij slechts vierde. Op winnaar Remco Evenepoel gaf hij 48 seconden toe, tegenover Vingegaard verloor hij 21 seconden tellen. En dat in slechts 17,4 kilometer.

De concurrentie kan daarnaast wellicht wat hoop putten uit de bergen die de Tourorganisatie in het parcours heeft gestopt. Er zijn immers aankomsten op Hautacam, de Mont Ventoux en de Col de la Loze, stuk voor stuk beklimmingen waar Pogačar in het verleden eens is gekraakt. En zo vaak is Pogačar niet gekraakt. Je zou bijna vermoeden dat de organisatie van de Tour de France met opzet deze bergen heeft geselecteerd.

Of we een spannende strijd om het geel krijgen, zal voor een groot deel afhangen van Jonas Vingegaard. Als één iemand Pogačar het vuur aan de schenen kan leggen, dan is het de kopman van Visma | Lease a Bike. Niet voor niets was het Vingegaard die op de zojuist genoemde beklimmingen – Hautacam, Mont Ventoux, Col de la Loze – wegreed bij de Sloveen. In 2022 en 2023 leverde dat de Deen de eindzege in de Tour op.

Als we verder zoeken naar een zwakte bij Pogačar is het misschien de ploeg. In de bergen kan Pogačar op meer dan prima steun rekenen, maar Visma | Lease a Bike heeft voor de vlakke wegen en in de valleien betere hardrijders naar Frankrijk gestuurd. Al heeft de kersverse nationaal kampioen van België Tim Wellens laten voor drie te kunnen fietsen. Uiteindelijk is het meer waarschijnlijk dat Pogačar zijn eigen tegenstander wordt. Hij kan overmoedig worden en zichzelf overschatten.

Remco Evenepoel debuteerde vorig jaar uitstekend in de Ronde van Frankrijk, maar finishte wel op grote achterstand. Evenepoel heeft met afstand de beste tijdrit van het hele Tour-peloton in de benen. De dubbele olympische kampioen zal twee goede tijdritten nodig hebben, want in de bergen wordt het waarschijnlijk schade beperken. En daarbij zal hij er in het hooggebergte er veelal alleen voor komen te staan, want Soudal Quick-Step heeft een zwakke ploeg als het om klimmen gaat.

Achter Pogačar en Vingegaard lijkt de strijd voor de derde plaats meer open dan ooit. Hoe het met Primož Roglič gaat, dat weet niemand. Roglič reed in mei de Giro d’Italia, begon daar voortvarend, maar stapte na meerdere valpartijen uiteindelijk af in etappe zestien. Vervolgens trok hij naar Tignes voor een hoogtestage. De zinnen waren verzet naar de Ronde van Frankrijk. Of was de Tour al die tijd al het hoofddoel?

Sinds 2019 startte Roglič in dertien grote grote rondes en noteerde hij vijfmaal een DNF, maar eindigde hij bij zijn acht andere pogingen telkens op het podium. Als hij een keer op de fiets kan blijven zitten, dan zou hij zomaar kunnen verrassen.

Naast Evenepoel en Roglič worden Florian Lipowitz, João Almeida, Carlos Rodríguez Cano, Enric Mas Nicolau, Matteo Jorgenson, Mattias Skjelmose, Tobias Halland Johannessen, Santiago Buitrago, Felix Gall, Oscar Onley en de gebroeders Yates genoemd voor een plek op het podium in Parijs. Zaterdag 5 jullie gaat het kleurrijke peloton van start. Wij zijn er weer bij!

Officiële website