De Britten op drie in het medailleklassement

Kopje koffie, krantje, een cracker met pure hagelslag, de computer aan. Zo start de dag. Terwijl Chet Baker Farewell San Fransisco inzet, wordt een blik in de virtuele wereld van de Glazen Bol en de 1000 rovers geworpen. Zo zou de dag moeten beginnen. Buiten vechten meeuwen om een stuk meergranenbrood. Het is een mooi schouwspel hoe de vogels spelen met de wind, elkaar krijsend pijn willen doen voor een stukje deeg. Ze zullen niet te ver gaan in hun ijver, er is gelukkig geen wapenwedloop in de dierenwereld, want anders zouden de kanonskogels vroeg of laat doel missen en de ruiten aan diggelen schieten. In de sport is het niet anders. Mensen strijden zonder kogels, laten hun tanden zien, slaken een noodkreet, maken het elkaar elke vier jaar extra lastig en waar mogelijk wordt vals gespeeld. Vaak een prachtig schouwspel.

Het is ineens over met de idylle. Op pagina 14 van de Volkskrant staat een stukje van een alinea groot in de rechter onderhoek: ‘Lenting beschuldigd van fraude in roverstocht’. Halverwege het artikel staat gelukkig dat het om een gerucht gaat, maar toch. Een verhaal als dit is niet goed voor de geloofwaardigheid van de Glazen Bol en de 1000 rovers. We vragen rover Rob Lenting om uitleg. “Niets van waar”, briest een van de grondleggers van het spel, “In mijn ijver om mijn schoonvader te betrekken bij de 1000 rovers heb ik hem inderdaad lid gemaakt. Johan houdt van een feestje. Hij is oprecht geïnteresseerd in mensen, stelt graag vragen aan vreemden. Het is een nieuwsgierig man. Eén nadeel: hij geeft totaal niet om sport.” Dat lijkt wat problematisch. Roven naar de Glazen Bol zonder dat sport zo nu en dan extase brengt, is moeilijk voor te stellen.

Het wordt tijd om Johan de Witte zelf eens op te zoeken. Hij woont in Zwijndrecht met een mooi uitzicht op het Balkengat. Johan is druk aan het beeldhouwen. Schort voor, klei masseren, op de sokkel voor hem staat een enorm wild paard. Met grove vegen geeft hij de robuustheid van het dier aan. “Ja, ik was in het begin niet enthousiast”, bekent hij, “regelmatig heeft mijn dochter Mick zich ermee moeten bemoeien, anders had ik veel vragen gemist.” Terwijl hij rustig zijn grijze baard strijkt, kijkt hij ons doordringend aan: “Op het hoogtepunt van mijn sportcarrière had Ernst Happel niet langer vertrouwen in mijn prestaties. Een pokdalig minkukel stond voortaan linksbuiten. Een tijd lang heb ik nog geloofd in een transfer, maar geen enkele club van naam zat voldoende bij kas. Een halve eeuw lang heb ik dat verlies weggedrukt en dan rakelt Rob onwetend met subtiele -of beter geformuleerd- mierzoete chantage die Vergangenheit wieder voll ins Erinnerung.” Johan kan een glimlach niet onderdrukken. Een mooie uitleg, maar het gerucht is niet ontkracht. Sterker nog, het lijkt erop dat dochter Mick een rol speelt en vrouwen mogen absoluut niet meedoen aan de roverstocht.

“Slechts in het besef mijn kind van fraude te kunnen schonen, heb ik geen andere keuze dan een steviger grip op de Glazen Bol te verkrijgen. De 10 Olympische vragen zijn met uiterste precisie en oog voor detail ingevuld. De achtervolging is ingezet”, stelt Johan met opgeheven vuist. “De Finnen gaan het helemaal maken bij het langlaufen en Yuko Kavanuti heeft de mooiste naam dus kan niet verliezen bij het kunstrijden. Groot-Brittannië gaat voor een grote verrassing zorgen. Zij worden derde in het medaille-klassement.” Waarmee het bewijs misschien wel is geleverd dat er van enig overleg geen sprake kan zijn geweest. De Britten wonnen in de 20 voorgaande winterspelen sinds 1924 in totaal 8 gouden medailles, een aantal dat in Vancouver alleen niet genoeg zal zijn voor een rol van enige betekenis in het medaille-klassement. De zes grote wintersportlanden Duitsland, Noorwegen, Oostenrijk, Rusland, Verenigde Staten en thuisland Canada winnen naar verwachting de meeste medailles. De Glazen Bol vraagt om de juiste volgorde van de top 3. Een interessante vraag, want er zijn veel combinaties mogelijk. Nog even en het gaat beginnen. Eindelijk!