Michiel Oosterhoff ruikt aan de massage-olie

De Giro d’Italia is in Amsterdam. Een groot spektakel waar een sportliefhebber bij moet zijn. Het avontuur begint al aan de keukentafel waar bruine boterhammen met pindakaas worden gesmeerd. Voor onderweg. Even later rolt op het perron een treinkaartje uit de automaat, een met zwarte vegen bevuild treinstel waggelt piepend en zuchtend het station binnen. Een stoptrein, oud model met een grote mijnwerkerslamp die streng voorop de neus staat, leidt het voorspel in. De euforie brandt pas echt los na aankomst in de hoofdstad. Een speaker galmt in de verte de namen van de wielrenners de ether in. Een mooie dag is begonnen als de geur van massage-olie de neusvleugels prikkelt en een onschuldig oogcontact met een der wielerkampioenen wordt beantwoord. Rover Michiel Oosterhoff maakt het allemaal mee. Hij doet live verslag aan zijn vriend en patient Rob Lenting die thuis op bed ligt.

“De fiets van Andre Greipel is gezegend. Ik heb een kus op zijn voorwiel gegeven, dat kan niet meer fout gaan”, meldt Michiel enthousiast vanaf het Museumplein. Daar hebben de wielerploegen hun uitvalbasis opgeslagen. Op het plein bieden enorme touringcars privacy aan de kopmannen, mecaniciens spuiten bussen teflon leeg op de snel achterwaarts draaiende kettingen en de eerste renners rijden zich warm op rollerbanken. Speciale tijdritfietsen staan als duikboten in slagorde opgesteld. De fiets met nummerplaatje 181 is de zwarte bolide van Greipel. Michiel weet welk wiel te kussen en kijkt wild om zich heen. “Lent, wat een mooie vrouwen hier. In strakke broeken wandelen ze op de catwalk, niet normaal wat een groot wielercircus als de Giro aantrekt”, kirt hij. De tulpen in Amsterdam zijn roze, de fietstaxi’s zijn roze en zelfs de tingelende tram heeft deze week een roze kleur gekregen. Alleen de zon ontbreekt, verder is aan alles gedacht.

Fel claxonnerende ploegleiders-auto’s verraden de hectiek op de Weesperzijde op weg naar de Amstelbrug. De eerste etappe is een korte tijdrit, iedere minuut komt er een renner aan het publiek voorbij. “Een breed glimlachende agent op een motor wijst de weg, Tylar Farrar is op komst. Zo, die gaat ervoor”, sms-t Michiel, “bij de meeste renners zijn de slepende remblokjes ver voor de bocht al te horen, maar Farrar remt veel later. Dit wordt een snelle tijd.” Rover Johan de Witte heeft de rappe Amerikaan gekozen, goed voor 20 punten, en wordt direct ingelicht. Er moet gedanst worden en wel de regendans. Een spat regen zou de bochten glad maken en de favorieten die nog moeten starten sterk benadelen. “Zal ik een tuinslang uitrollen?”, vraagt Michiel. Nog voor Johan de dansschoenen van zolder heeft geplukt, rijdt Gustaf Erik Larsson een stuk vlugger. De Zweed lijdt voorlopig de dans.

De jonge Nederlanders van Rabobank zetten de snelste tussentijden op het scorebord, maar ze komen in het zicht van de finish jammer genoeg adem te kort. Michiel wordt er emotioneel van: “Echt gaaf als er in de verte een Nederlander aankomt. Het publiek joelt en dat geluid komt snel dichterbij. Je voelt het in de onderbuik.” Het is inmiddels even voor vijf uur. Op het startpodium staat Michele Scarponi, de joker die door Rob vanaf zijn bed is ingezet. Zijn donkere ogen staren naar het einde van de oprijlaan. Daar, op de gevel van het Rijksmuseum, lacht Koningin Beatrix in het groot hem toe. Testosteron op twee wielen stuitert over opgevulde tramrails de Centuurbaan over, de kleine Italiaan strijdt schuimbekkend voor Paus en vaderland. Zo zou het moeten zijn. Het blijkt echter een droom, het loopt anders. Als een Japanse toerist neemt Scarponi de eerste bochten. Bradley Wiggins gaat niet veel later gretiger van start en verbetert de snelste tijd van het moment. Scarponi wordt 33ste.

En dan, als allerlaatste van 198 renners, mag Andre Greipel eindelijk los. De troef van onze Michiel, maar de Duitser is afgelopen week ziek geweest. Een buikgriepje en dat was niet afgesproken. Halverwege is zijn kruit al verschoten. Teleurstelling maakt zich meester over de twee vrolijke verslaggevers. Weer een kans op 20 punten is verloren gegaan, de boterham met pindakaas vergeten.