6 Nations: echte mannen!
Zaterdag 6 februari wordt op Croke Park afgetrapt voor de Roversmaand februari. In de eerste ronde van de 6 Nationscup ontvangt Ierland in een uitverkocht huis Italië, later op de dag speelt Engeland op Twickenham tegen Wales. Deadline om in te zenden is volgende week vrijdag…
Lang geleden, in 1883 om precies te zijn, begon het toernooi der woeste mannen als de ‘Home Nations’. Een onderling rugby-toernooitje tussen Engeland, Schotland, Ierland en Wales. Vanaf 1910 werd ook Frankrijk toegelaten tot de elite, waarna pas in 2000 het evenement werd gedoopt tot de 6Nations. Italië mocht ook meedoen. Rugby heeft in Nederland nooit de cultstatus gekregen die de sport verdient. Het lijkt een domme en vooral harde sport, de spelregels zijn een mysterie en het enige wat opvalt zijn de spijkerharde overtredingen. Het wordt gespeeld door mannen met gehavende gezichten, bloemkool-oren, een crimineel uiterlijk. Een speler als Ribery zou op een rugby-veld niet eens opvallen. Het spel is snel, vraagt om goede conditie en verstoppen is niet mogelijk. Alleen maar verdedigen lijdt niet tot succes, de beste zal altijd winnen. En de scheidsrechter verdient respect.
In het eerste roversjaar werd de 6Nations al op de kalender gezet. Bijna vanzelfsprekend, want rugby is gedoopt tot roverssport nummer 1. Het is de bedoeling dat de in Nederland minder bekende maar fantastisch sportevenementen door alle rovers worden ontdekt. Bekijk een wedstrijd van de 6Nations live op BBC en je bent gegarandeerd verkocht. Hoewel de tactiek voorlopig wel een raadsel zal blijven, zorgt de entourage en passie van de spelers alleen al voor centimeters dik kippenvel. Stiekem dromen van een 7Nationscup als gevolg. Stel je een voor: de Kuip als decor voor een bikkelhard gevecht tussen Oranje en bijvoorbeeld Ierland. De tribunes tot aan de nok gevuld met doldwaze Ieren en een handvol rovers die gezamenlijk liederen zingen. Supporters die niet worden gescheiden door hekken met punten en een ME is evenmin nodig. De ruiten van de winkels op de Coolsingel blijven heel als Nederland wordt gehuldigd. Natuurlijk maken onze jongen geen kans, Ierland is twee maten te groot, maar erbij mogen zijn is genoeg voor een volksfeest.
Wie staan er dan voor ons in het veld? De zeepbel spat snel uiteen wanneer de gedachte aan een heus professioneel Nederlands rugby elftal serieuze vormen aanneemt. Rugby-spelers die in buitenlandse competities hun geld verdienen zullen op advies van de clubvoorzitter ieder jaar in februari geblesseerd of herstellende van een blessure zijn. Zouden de Sneiders, Robbens, Van Persies en Van der Vaarten van het rugby überhaupt zonder vertwijfelende grimassen het gevecht aan durven gaan? Niet trekkebenend jammerend om een blesurebehandeling vragen na de eerste de beste tackle op beide benen? Of sarcastisch applaudisseren voor de scheidsrechter als de scrum zich langzaam ontvouwt na een omstreden fluitsignaal? Nee, laat ook maar. De Wooden Spoon is voor Italië, dat hoort bij de Azzurri, niet bij ons. Laten wij maar hopen dat de scheidsrechters gewoon blijven fluiten als Arjan Robben in Zuid-Afrika over de knie gaat. Terecht of onterecht.