Bullseye in De Vlouw: 22 rovers present

“Het bord heeft 82 vakjes en ieder vakje heeft een waarde”, begon Jacques Nieuwlaat zijn uitleg over het dartspel. In het Delftse dartcafé De Vlouw waren 22 rovers verzameld voor de eerste glazen bol dartkampioenschappen. “Bij ieder cijfer zie je een taartpunt die is verdeeld in 4 vakjes”, ging Nieuwlaat verder, “de grote vlakken zijn goed voor 1 keer de waarde aangegeven aan de rand, de vakjes in de buitenste ring tellen dubbel en de triples zijn te vinden in de rode of groene vakjes in de binnenste ring. Blijven er twee vakjes over, in het midden van het bord, de enkele en dubbele bull. De bull is 25 punten, een pijl in de zwarte buitenste rand of in de muur is geen punten waard.”

Een welkome warming-up. Ook al was bij de meeste rovers de puntentelling wel bekend, waarschijnlijk geleerd toen Raymond van Barneveld The Embassy won, de meesten hadden zelf zelden een dartpijl vastgehouden. Er werd dan ook aandachtig geluisterd naar de even vlugge als duidelijke woorden van onze professionele dart-commentator. Jacques ademt darts en geeft zelfs workshops (zie: www.ietsmetdarten.nl). Hij antwoordde dan ook zonder twijfel ‘ja dat is goed’ toen het roversnest hulp vroeg bij de organisatie van het eerste roverdarttoernooi. Samen met Aad Bezemer, net als Jacques debutantrover, werd voor een toernooi-opzet gekozen waarin niet darters en beter geoefende spelers samen een team vormden. Er werd een locatie gezocht en zelfs voor prijzen gezorgd. Game on!

“Wie heeft er nog nooit gedart?” vroeg Jacques nadat de glazen opnieuw waren gevuld. Duncan van Soest bekende en mocht het prompt gaan proberen. “Ja mensen, Duncan maakt de klassieke fout: hij denkt dat we gaan speerwerpen”, riep Jacgues nadat hij beleefd tot na de derde pijl had gewacht. De andere voet moest voor, het lichaam in de richting van de zijmuur gekeerd, voorover hangen, balans zoeken en de pijl nawijzen, dat waren zo snel de eerste adviezen. “Pijltje te hoog betekent te vroeg losgelaten, pijltje te laag betekent te lang vastgehouden”, verklapte Jacques verder nog. “Te veel naar rechts of te veel naar links, dat is talent, daar kan ik je niet mee helpen.” Een aantal rovers knikte bedachtzaam. Einde uitleg: de pijltjes uit het vet.

Op basis van een korte voorronde werden de rovers over 6 drietallen en 1 kwartet verdeeld. De teams kregen illustere namen als Henkey, Baxter, Taylor, Klaassen of Stompé. Leek op het eerste gezicht niet eerlijk, want Taylor wint toch altijd, maar niemand protesteerde dus voorzichtig werd de eerste tripple 20 gezocht. Ieder team bestond uit een speler die erop zit, een dartveder bijvoorbeeld, een speler die tijdens de voorronde de meeste punten had gegooid en een rover die nog veel moet oefenen. De eerste spelvorm werd Tactics, zonder punten, of te wel de 10 tot en met 20 en de Bull moesten ieder 3x worden gegooid. Niet meer en niet minder. Nog helemaal niet zo eenvoudig. Zelfs niet als simpel werd gevraagd om een enkele pijl in de 11 te gooien. Toch best een groot vak, moest wel lukken zou je zeggen. Concentratie! Al roezemoesde het cafépubliek door en brulde Alexander van Verseveld op de baan er vlak naast zelfs victorie. Chris Piguillet, aanvoerder van team Baxter, stond vlak naast het bord en benadrukte bij de tweede poging nog eens: “elf”. Niet laten afleiden. De richting werd bepaald, een oog dicht geknepen hielp niet, dus bij de tweede pijl beiden open maar weer. “Niet te hard maar ook niet te zacht”, fluisterde een stemmetje in het hoofd. De stem voerde de druk nog wat op: “zou toch wel erg leuk zijn als hij raak gaat.” Los! Het pijltje vloog hoopvol door de lucht, maar belandde meedogenloos in de 8. Chris teleurgesteld, game over.

Een soortgelijk beeld bij andere teams. De aanvoerders hoopten op cruciale momenten, wanneer wachtend op de beurt zij zelf drie werkloze pijltjes door de vingers lieten rollen, dat de pijltjes van teamgenoten doel zouden treffen. Koen Adams, Kees Boshuijer, Wouter van Dam, Peet Heijink, Jacques Nieuwlaat en Aad Bezemer, de betere spelers, zagen het met lede ogen aan. Toch hielden ook zij lachend de moed erin, lieten moedeloos hoofdschudden achterwegen en verweten vooral zichzelf als er een potje verloren ging. Team Adams, vernoemd naar Martin en niet naar rover Koen, won uiteindelijk 5 van de 6 wedstrijden en daarmee het toernooi. Het team startte met Wouter, Evert-Jan Verschuren en Aad van den Bos. Duncan, weet u nog? de man van de eerste pijl, verving later Bos senior.

In het eindspel was Duncan als the ultimate beginner uiteraard kansloos. Toen Wouter zijn eerste 3 pijlen had gegooid en 100 punten had geteld, was de finale al gespeeld. Evert-Jan deed nadat een pijltje pardoes in de tripple 19 was beland, nog een moedige poging Wouter te achterhalen, maar meer dan een tweede plaats zat er voor hem niet in. Aad Bezemer noteerde zwijgend en nauwkeurig de uitslagen, opperstalmeester Jacques sprak de laatste woorden en deelde de prijzen uit. Voor iedere rover was er prijs en uiteraard een laatste ronde bier. Darts is sigarettenrook en een glas goud vocht aan de lippen. Een zeer geslaagde middag. Absoluut een aanrader en uitnodiging voor de rovers die niet durfden komen of geen tijd konden vinden. Volgend jaar nieuwe kansen, dat staat nu al vast!

Eerste plaats: team Adams.

Tweede plaats: team Barneveld.

Gedeelde derde plaats: team Taylor en team Henkey.