Dichterbij de natuur kom je niet

“Nee echt, ze kunnen het niet”, grinnikt Yuri, ”wel huilen, als wolven!” De eerste zaterdag in maart staat in Huize Bouwman de Iditarod op de radar. Hij was zelf bijna een keer naar Alaska gevlogen om de hondensleeën live van start te zien gaan. Uiteindelijk is het niet gelukt, maar de beste tickets waren al uitgezocht.

Yuri stond 15 jaar geleden regelmatig zelf op de kar. Gewoon in Utrecht. Met eigen honden samen met husky’s uit de buurt reden ze rond in Overvecht. “Soms met wel 8 honden, dat was mooi! Er ontstonden zelfs files als auto’s stopten om foto’s te maken.”

Niet al het publiek was trouwens blij verrast door enthousiast trekkende honden aan een slee op wielen. Er werd ook wel eens ‘dierenbeul’ vanuit een open raampje geroepen. “Tja. En de Husky’s vonden het juist fantastisch. Het is instinct. Zet ze voor een slee en ze gaan gelijk als een gek trekken. Zelfs als ze nog nooit sneeuw hebben gezien.”

Yuri spreekt uit ervaring. Hij nam Myjak, Zorro, Dusty en Leila een keer mee naar de Franse Alpen. In Courchevel deed hij ooit aan een tocht mee. Als een echte Musher stuurde hij zijn husky’s door de sneeuw. “Geen enkele ervaring, maar ze hadden het snel door hoor. Ongelooflijk!”

Eigenlijk waren de honden van zijn vriendin Mirjam. Zij was op slag verliefd Myjak, toen nog een puppy. De liefde ging nooit meer over. Een tweede, Zorro, kwam erbij. Want alleen is maar alleen, husky’s zijn immers roedeldieren. Een hobby was geboren.

Tijdens het uitlaten ging het een keer heel erg mis. Het moet 2006 zijn geweest, toen Myjak en Zorro ontsnapten. Ineens waren ze weg, over een heg zo een boerenerf op. “Wat een toestand”, weet Yuri nog. “Schapen in de sloot, politie aan de deur.“ Een doffe ellende!

Het was afstand doen van de honden of een spuitje laten geven. Handtekening was toen natuurlijk snel gezet. “Onze honden werden als gevaarlijk gezien en daarom op een veilige plek herplaatst.” Jarenlange juridische strijd zou volgen. Kosten noch moeite werden gespaard om Myjak en Zorro terug te krijgen.

Inmiddels hadden twee andere husky-puppies de natte neus tegen het venster gedrukt. Zeg maar eens nee tegen twee paar karakteristiek schattige oogjes. Zo lagen Dusty en Leila achter de voordeur toen na drie jaar procederen Myjak en Zorro eindelijk terug thuis kwamen.

Dat was natuurlijk wel even spannend. Wie was nu de baas? Myjak ging gelijk op haar rug. Dat was fijn, geen gevechten. Leila was de baas. “Een paar weken maar hoor”, weet Yuri nog, “toen was de orde hersteld. Voor ons was Myjak altijd al een natuurlijke leider geweest. Dat werd ook zo gevoeld denk ik. Heel geleidelijk accepteerde Leila haar dienende rol.”

Mirjam en Yuri hebben nog jaren van de vier husky’s kunnen genieten. Totdat vorig jaar Leila als laatste overleed. Allen van ouderdom, een husky wordt doorgaans een jaar of 12. Toen was het even stil in huis. Maar niet voor lang. Uit Spanje, nabij Benidorm, werd Texu gered. Het is natuurlijk veel te warm daar voor een husky. Waarschijnlijk geen 100% husky, maar Texu is ook een echte lieverd.

Maar wat maakt de Iditarod toch zo bijzonder? “Dichterbij de natuur kom je niet. Husky’s zijn net wolven. Je hebt slimme en sterke. De slimme honden zijn de leiders die direct voor de slee worden geplaatst.“ Zonder leider is de finish halen bijna onmogelijk.

Daarom hebben meeste teams 2 of 3 leiders. “Bij soms 50 graden onder nul en dat meer dan negen dagen over het ijs. Prachtig toch?” Van de 12 tot 14 honden aan de start halen dikwijls slechts 6 of 8 de finish. We worden direct gerust gesteld. “De uitgevallen honden worden opgevangen en niet in het bos achtergelaten.”

Yuri is echt fan. Iditarod is bijzonder. Al volgt Bouwman alle sport. Het maakt eigenlijk niet uit wat, als het beweegt dan weet hij ervan. Unibet staat continue aan. Hoeveel keer stuitert Rafal Nadal de bal? Wie rijdt de eerste lekke band in Strade Bianche?

“Zo erg is het niet hoor”, verdedigt Yuri. Feit is dat hij veel odds weet en vaak goede keuzes maakt. Hij wint wekelijks net iets vaker een weddenschap dan hij verliest. Tenminste, dat is te hopen. Zonder de geldprijzen dan houdt Scorito hem bijna dagelijks bezig. Eindbaas1 is zijn naam.

Ook bij ons doet Yuri het doorgaans goed. Hij staat nummer 1 op de Adelaarslijst, de ranglijst aller tijden. En in 2019/2020 lag de Glazen Bol zelfs even aan zijn voeten. Bouwman stond fier aan kop toen COVID de wereld in de houdgreep nam. Acht tellen en een knock-out zelfs voor de sport.

Er ging een streep door 2019/2020. Geen Glazen Bol voor Yuri Bouwman. Waar jij of ik met stoelen was gaan gooien of een advocaat in de arm had genomen, bleef Yuri kalm. “Ach, het blijft maar een spelletje. Alex verloor zijn vader, dat zette alles gelijk in het juiste perspectief.”

Misschien maar goed ook dat de Glazen Bol niet naar Vleuten is gegaan. Over de banken liggen kleden, voor mooie meubels is geen plaats. “Als Texu om aandacht vraagt en naar buiten wil, dan gaat hij slopen. Een husky moet veel naar buiten. Minimaal een half uur, een paar keer per dag.”

Of Yuri ooit heeft gedacht aan verhuizen? Naar Noorwegen? Of misschien richting uitgestrekte velden in Duitsland of Tsjechië? Waar een roedel husky’s de ganse dag kan ravotten. Het is even stil. Het thuiswerken bevalt, dus waarom niet? Dan toch: “Ik heb het hier naar mijn zin. Ik wil niet weg!”

Zaterdag gaan 49 mushers met hondenslee van start. Wie gaat er winnen? “Dallas Seavey”, laat Yuri weinig ruimte voor fantasie. “Hij is de jongste winnaar ooit en hij leerde het van zijn vader. Hij won vorig jaar voor de vijfde keer!”

Yuri gaat ons in ieder geval de Iditarod-gps-tracker in de gaten houden. We zijn benieuwd.