Een regenboogtrui? Ik sliep erin!

Alle jongetjes met een racefiets dromen van een gele trui. “Als je later groot bent, dan win je zeker de Tour de France”, roepen weinig wetende onkels. Jongetjes met romantiek hopen beter. Zij dromen over een regenboogtrui. De witte trui met een baan in de kleuren van de regenboog om de middel heeft iets magisch. Iets definitiefs bovendien, de wielrenner die wereldkampioen wordt mag er een jaar lang in rijden. De wereldkampioen is door deze trui in iedere koers herkenbaar. In de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix, de Giro d’Italia of Tour de France, of zelfs in de Ronde van Appelscha of Schin op Geul.

In 1985 werd Joop Zoetemelk als laatste Nederlander wereldkampioen. 29 jaar geleden! Waar Hans van Zetten ging staan, moest Mart Smeets erbij gaan zitten. Als jongetje van 14 jaar zat ik met tranen achter het televisietoestel. Wat een fantastisch sportmoment, onbegrijpelijk dat het niet door een van de VPRO’s zomergasten bij Wilfried de Jong is gekozen als kippevelmoment. De 38 jarige Zoetemelk was iedereen in de rijk gevulde kopgroep te slim af.

Zoetemelk had mij het wielervirus overgedragen toen hij begin jaren 80 naast Bernard Hinault op de flanken van de l’Alpes d’Huez en Tourmalet dapper strijd leverde. Ik was 9 of 10 jaar toen ik voor het eerst op een racefiets klom. Ik had toentertijd twee wielertruitjes in de kast liggen: een rood-geel TI Raleigh-shirt, die met de zwarte mouwtjes, waarin de Nederlanders de Tour de France reden. De meest succesvolle formatie met renners als Jan Raas, Gerrie Knetemann, Henk Lubberding, Peter Winnen en Bert Oosterbosch wonnen soms wel 10 tour-etappes in een jaar. Of dat smullen was! Maar de regenboogtrui daar sliep ik in. De trui waarin de wereldkampioen mocht rijden, dat was mijn favoriete trui. Het wit was allang niet wit meer, bestond Witte Reus nog niet of zo? Een zwarte racebroek, toentertijd van wol met een zeemleren lap in het kruis eronder, stuur onderste boven gedraaid en racen maar. De buurman riep: “daar gaat Piet Pelle op zijn Gazelle”, maar ik heette geen Pelle, ik was Zoetemelk.

De regenboogtrui, daar gaat het nog steeds ieder jaar weer om. In 2014 strijkt het wielerpeloton neer in Ponferrada voor 254,8 loodzware kilometers. Welke renner volgt de Portugees Rui Costa (foto) op die in Florence vorig jaar Nibali en de Spanjaarden te slim af was? Maar ik denk nog even terug aan die ene dag in 1985 toen Joop Zoetemelk wereldkampioen werd. Voor liefhebbers van nostalgie: