Milano-San Remo

Op 14 april 1907 vond de eerste officiële editie van Milaan-San Remo plaats: 60 renners schreven zich in, maar slechts 33 verschenen om vijf uur in de vroege morgen aan de start. Het was koud op het plein nabij herberg Conca Fallata. In het donker mooie ijsbloemen op de ramen, muts over de oren en dikke wollen sokken over de fietsschoenen getrokken.

Veertien renners bereikten na ruim 11 uur fietsen de finish. De finale was tumultueus geweest. De Fransman Garrigou reed de Italiaan Gerbi van de weg en werd daarom gediskwalificeerd. De tweede Fransman, Lucien Petit-Breton, was de lachende derde. Hij maakte het eerste zegegebaar op de Via Aurelia in San Remo. Met mooie snor!

De wedstrijd was een commercieel succes. De Gazzetta dello Sport anticipeerde en organiseerde een jaar later gelijk een tweede editie organiseerde. En opnieuw was er buitenlands succes. De Belg Cyrille Van Hauwaert pakte de overwinning, waardoor de koers direct een internationaal karakter kreeg. Dat was belangrijk in die tijd. Meer en meer renners van buiten Italië kwamen naar Milaan om de Primavera, de koers van de lente, te gaan rijden. In het begin van de vorige eeuw, waarin reizen niet gemakkelijk was, iets bijzonders.

Door de extreme weersomstandigheden was de editie van 1910 memorabel. Een hevige sneeuwstorm joeg de renners huizen in langs het parcours en slechts vier van de 63 starters bereikten de finish. Waarschijnlijk zonder besef. Winnaar Eugène Christophe dacht de weg terug te hebben genomen en kwam volledig verkleumd als winnaar over de finish. Het verhaal ging dat het vier dagen zou duren voor hij weer normaal kon praten.

Prins Primavera is ongetwijfeld Costante Girardengo. Tussen 1917 en 1928 eindigde de vrolijke Italiaan elf keer op het podium. Hij won de klassieker zes keer. Girardengo is misschien niet de bekendste Italiaanse wielrenner van de vorige eeuw, maar zijn erelijst is echt indrukwekkend: 9x Italiaans kampioen (nog altijd een record), dus 6x Milaan-San Remo, 30 etappezeges en 2x het eindklassement Giro d’Italia. Hij reed zijn laatste koers op 43-jarige leeftijd.

Milaan-San Remo stond vaak symbool voor rivaliteit tussen Italiaanse kampioenen. In de jaren 20 brachten Learco Guerra en Alfredo Binda het mediterrane temperament in beide kampen ieder jaar tot een hoogtepunt. Mythisch en legendarisch waren de gevechten tussen de kemphanen Fausto Coppi en Gino Bartali. Francesco Moser en Guiseppe Saronni wisten ook elkaars druiven zuur te laten smaken. Smullen voor de Italiaanse pers natuurlijk.

In 1960 voegde wedstrijddirecteur Vincenzo Torriani in de finale de beklimming van de Poggio aan het parcours toe. Maar liefst 17 jaar had geen Italiaan meer gewonnen, dat kon de bedoeling niet zijn. De Poggio moest Italiaanse klimmers meer in stelling brengen en vooral de buitenlandse sprinters buitenspel zetten. Tevergeefs, want de reeks buitenlandse overwinningen werd vrolijk voortgezet.

Of dat aan het parcours lag, dat valt te betwijfelen. Eddy Merckx, bijnaam De Kannibaal, had namelijk het stalen ros beklommen. De Belgische alleskunner won overal waar hij wilde winnen. Merckx won Milaan-San Remo zelfs 7 keer (!). Het zou tot 1997 duren voordat een nieuwe veel-winaar opstond. De Duitse sprinter Erik Zabel won Milaan-San Remo vier keer en werd 2x tweede.

Tussen 1935 en 1953 klonk het startschot op 19 maart, op Sint-Jozefsdag, toentertijd een feestdag in Noord-Italië. Sinds 1953 wordt Milaan-San Remo op de zaterdag dichtstbij 19 maart verreden. Ook al zijn er dit jaar al genoeg wedstrijden gereden, de Primavera wordt nog altijd gezien van de officiële start van het wielerseizoen. Primavera, letterlijk de eerste, is natuurlijk niet uit niets de bijnaam van deze klassieker.

Voor ons rovers lijkt de winnaar van Milaan-San Remo moeilijk te voorspellen. Hij stond sinds 2006 vier keer op onze kalender, slechts 1x werden punten gescoord. Het is ook niet makkelijk. Op de indrukwekkende erelijst zijn echte sprinters als Zabel, Freire, Cipollini en Cavendish te vinden. Helden van de Vlaamse klassiekers zoals Cancellara, Van Aert en de laatste winnaar in 2021 Stuyven staan er ook op. Maar ook klimmers als Fignon, Nibali, Chiappucci en Alaphilippe wisten in San Remo te winnen.

Peter Sagan won nog geen Milaan-San Remo. Maar dit terzijde. De vraag is niet ingewikkeld: wie wint editie 2022?

Officiële website Milano-San Remo

Alles over 2021 (incl video)

Ploegen en renners

Erelijst