Milano-San Remo

De eerste editie van Milaan-San Remo ging van start zoals het vroeger ging: om vijf uur ’s ochtends in het donker. In de ijzige kou bij een herberg kwam ongeveer de helft van de inschrijvingen opdagen.

Op 14 april 1907 bestond het peloton uit 33 renners en slechts veertien coureurs bereikten de finish. Lucien Petit-Breton, de zoon van een horlogemaker, triomfeerde. Een winnaar van formaat. Vooral dankzij de twee Tour de France-zeges die hij nog zou behalen, klinkt zijn naam nog altijd als een klok.

Milaan-San Remo gaat dit jaar voor het eerst in de geschiedenis niet van start in Milaan. De 114e editie van de lenteklassieker begint namelijk in Abbiategrasso, een plaats zo’n 25 kilometer ten westen van de modestad. Abbiategrasso stamt uit de Romeinse tijd, maar de belangrijkste bezienswaardigheid – het Castello Visconteo – dateert uit de Middeleeuwen. De stad heeft zo’n 50.000 inwoners.

Ooit was Milaan-San Remo het terrein van de sprinters, maar die tijd lijkt voorgoed voorbij. Natuurlijk, een sterk eindschot kan nog altijd goed van pas komen op de Via Roma, maar het is al lang geleden dat een echte massasprint de beslissing bracht. De laatste jaren zagen we kleine groepjes strijden om de zege of bleven solisten de achtervolgers – nipt – voor. Ook deze editie is zo’n scenario het meest aannemelijk. Er zijn namelijk meerdere ploegen die de koers hard zullen willen maken om de pure sprintbommen overboord te gooien.

Een van die teams is UAE Emirates, dat vorig jaar ook al voor een flinke schifting zorgde op de Cipressa. De kans is groot dat we deze formatie dit jaar weer vroeg brokken gaat maken. Kopman Tadej Pogačar zal met een zo klein mogelijke groep aan willen komen bij de Poggio, waar hij er ongetwijfeld weer een klap op geeft. Maar kan hij op deze niet al te pittige klim iedereen eraf poefen? Vorig jaar probeerde Pogačar het tot drie keer toe, maar wist hij nooit écht een gat te slaan. Nu zal dat weer lastig zijn voor de Sloveen, hoe indrukwekkend zijn vorm in Parijs-Nice ook was.

Laurent Jalabert was de laatste renner die 30 jaar geleden na Parijs-Nice ook in Milaan-San Remo zegevierde.

Team Jumbo-Visma zal waarschijnlijk ook de koers hard willen maken om de pure sprinters in de problemen te brengen. Naast de absolute kopman Wout Van Aert kunnen de kaarten Tiesj Benoot of Christophe Laporte ook worden gespeeld. Van Aert kende tot nu toe geen gelukkig voorjaar, maar de Nederlandse ploeg is in bloedvorm en als collectief moeilijk te kloppen.

Jasper Stuyven, winnaar in 2021, staat ook dit jaar weer aan de start. Trek-Segafredo zal echter vooral rekenen op Mads Pedersen. De Deen wist dit seizoen al twee keer te winnen: de slottijdrit in de Ster van Bèsseges en een sprintetappe in Parijs-Nice. Vorig jaar debuteerde hij in een zware editie van Milaan-San Remo met een zesde plek. De Poggio is dus geen probleem voor Pedersen.

En hoe gaat het Mathieu van der Poel? Qua techniek moet hij het zeker kunnen, maar zal hij bij de eersten zitten op de top van de Poggio? Het wil voorlopig nog niet echt vlotten bij de Nederlander. Zijn vijftiende plaats in Strade Bianche was niet goed en in Tirreno-Adriatico kwam hij er helemaal niet aan te pas. “Ik moet eerlijk zijn dat de benen tot nu toe een beetje tegenvallen”, gaf Van der Poel aan in gesprek met Het Laatste Nieuws.

Daar voegde hij echter meteen glimlachend aan toe: “Milaan-San Remo is een van de sportieve doelen voor mij, meestal helpt dat wel om snel beter te worden.” En inderdaad, een week na Tirreno-Adriatico kan de wereld er al heel anders uit zien. Zeker bij Van der Poel. Hij heeft ons al vaker verbaasd door er plots weer te staan.

Julian Alaphilippe komt langzaam maar zeker in vorm en wist Milaan-San Remo al eens in 2019 te winnen. In totaal stond hij drie keer op het podium, want in 2017 was hij al derde, terwijl hij in 2020 alleen Wout van Aert voor hoefde te laten gaan. Een tweede plaats in een heuvelrit in Tirreno-Adriatico vorige week laat zien dat hij op een goede dag weer met de besten kan wedijveren. Zal aankomende zaterdag zo’n dag zijn?

Wielrennen blijft 20-punten gevaarlijk. Outsiders genoeg te noemen. We doen een worp. Alberto Bettiol, Søren Kragh Andersen, Neilson Powless, Filippo Ganna, Peter Sagan, Anthony Turgis (de nummer twee van vorig jaar) en sprinters als Biniam Girmay, Bryan Coquard, Arnaud Demare, Jasper Philipsen, Sam Bennett, Iván García, Jonathan Milan, Corbin Strong, Mark Cavendish en Giacomo Nizzolo.