Paris-Roubaix

Over Parijs-Roubaix zijn al hele epistels geschreven. Het is een koers die tot de verbeelding spreekt, maar vooral angst inboezemt. ‘Parijs-Roubaix begint als een feest, maar eindigt als een nare droom”, zei de Franse journalist Guy Lagorce ooit eens treffend. De ‘Hel van het Noorden’ is met geen enkele andere koers te vergelijken.

Twee textielproducenten, Theo Vienne en Maurice Perez, stonden in 1896 aan de wieg van de eerste editie. Vienne en Perez waren gepassioneerde wielrenners. Ze hadden samen een jaar eerder een heuse wielerbaan in Roubaix gebouwd. Een koers die moest eindigden op de wielerpiste, dat was de droom. De Duitser Josef Fischer werd de eerste winnaar.

Parijs-Roubaix is afzien, pijn lijden, vallen, opstaan, vallen en opnieuw opstaan. Het is een aanslag op het lichaam en voor de geest. En toch verlangen renners elk jaar weer naar de Hel van het Noorden. Waarom toch? Henri Pélissier gaf in 1919 al het antwoord. “Het is geen wielerkoers, maar een bedevaart.” Viervoudig winnaar Tom Boonen: “Als ik in Roubaix onder de douche sta, begint in feite de voorbereiding voor volgend jaar.”

Dylan van Baarle boekte vorig jaar de grootste zege uit zijn carrière door alleen de wielerbaan van Roubaix op te draaien. De hardrijder uit Noord-Holland deed dit na een straffe solo over de laatste kasseistroken. Zes Nederlanders gingen hem voor: Peter Post (1964), Jan Janssen (1967), Jan Raas (1982), Hennie Kuiper (1983), Servais Knaven (2001) en Niki Terpstra (2014).

Vorig jaar was het gelijk koers in Noord-Frankrijk. De wind trok het peloton in waaiers en na 50km was er een grote kopgroep. Veel favorieten hadden de slag gemist. Stefan Küng, Kasper Asgreen en Mads Pedersen, maar vooral Mathieu van der Poel en Wout van Aert waren niet van voren te vinden. Een lange slopende achtervolging was nodig.

Met nog goed 100 kilometer voor de wielen was de hergroepering daar. Matej Mohorič, Tom Devriendt, Yves Lampaert en Laurent Pichon kozen op dat moment het hazenpad. En ze hielden dapper stand. Totdat Van Baarle de turbo aanzette. Hij reed Van Aert en Küng uit het wiel en won uiteindelijk met 1 minuut en 45 seconden voorsprong.

Officiële website

Laatste 12 winnaars: