WK Wielrennen

Bijna 100 jaar geleden werd in Kopenhagen de eerste wereldkampioenschappen wielrennen gehouden. In 1921 veroverde de Zweed Gunnar Sköld de wereldtitel met meer dan 5 minuten voorsprong op de Deen Willum Nielsen. Er lag toen nog geen regenboogtrui klaar voor de winnaar. De eerste witte trui met de 5 karakteristieke gekleurde ringen rond de borst werd pas 6 jaar later om de schouders van de wereldkampioen gehangen. De trui is  magisch. De winnaar mag het tricot een jaar lang dragen in alle wedstrijden en is voor ieder wielrennertje een droom.

Dit jaar is het Noord-Engelse Yorkshire het toneel van het mondiale kampioenschap cyclisme op de weg. De Glazen Bol is op zoek naar de beste bij de mannen op de weg. Het 285km (!!) lange parcours belooft selectie: het is niet alleen lang maar ook bijzonder heuvelachtig. Op voorhand worden Peter Sagen, Philippe Alaphilippe, Mathieu van der Poel en Greg van Avermaet als favorieten genoemd. Michael Matthews, Philippe Gilbert en titelverdediger Alejandro Valverde zijn ook in vorm en uit het goede hout gesneden. Mocht Sagan winnen dan zou dat zijn vierde wereldtitel in 5 jaar betekenen, een geweldig  record. 5 renners werden ooit 3x wereldkampioen (Binda, Van Steenbergen, Merckx, Freire en Sagan), maar geen renner lukte het 4 keer!

Na de start in Leeds hebben de renners een lange glooiende aanloop voor de wielen. Na bijna 200km komt het kleurrijke peloton aan in finishplaats Harrogate. Er wachten dan nog 7 omlopen van 14 kilometer met ieder 3 beklimmingen. De lokale ronde begint telkens met een oplopende strook van 1,6 kilometer aan 3,4% op Otley Road. De volgende helling stijgt 600 meter lang tegen 3,5%, terwijl het slotklimmetje op Penny Pot Lane wel eens beslissend zou kunnen zijn in de finale. Het is 1 kilometer lang en vooral de eerste helft is pittig met stroken tegen de dubbele cijfers.

Van der Poel liet recent in de Ronde van Groot-Brittannië zien hoe goed hij in vorm is. Hij won drie van de acht etappes en pakte het eindklassement. De jonge Nederlander is ontspannen en lijkt er klaar voor om de eerste Nederlandse wereldkampioen sinds Joop Zoetemelk (1985) te worden.  Matthews was de snelste in de Grote Prijs van Quebec en Van Avermaet sprintte naar de overwinning in de Grote Prijs van Montreal. Die laatste race was qua afmatting – 219,6 kilometer en 4.734 hoogtemeters – goed te vergelijken met het parcours in Yorkshire.

Welke renner heeft de beste benen? Welke renner houdt de zenuwen het best in bedwang? Wie mag na 285 afmattende kilometers de felbegeerde regenboogtrui mee naar huis nemen?