Sven Meijerink houdt van de Globe

De Vendée Globe houdt ons bezig. Sinds de start begin november doet Sven Meijerink dagelijks verslag in onze ‘Trouwe volgers’ app-groep. En dat doet hij goed. Veel rovers hebben zo plezier in de vierjaarlijkse solo zeilwedstrijd rond de wereld. Relevante weetjes verweven met guitige zeiltermen worden afgewisseld met update weersverwachtingen.

Waar komt die buitengewone interesse voor het zeilen toch vandaan? “In 1996 werd ik voor het eerst gegrepen door de Vendée Globe. Verhalen over de race van toen fascineerde me. Het was een heftige editie geweest”, mijmert Sven vanaf de gladde steiger in het haventje WSV Rottestroom. “Ik was 16 jaar toen ik zelf een oversteek maakte. Samen met mijn ouders en mijn broer gingen we in 2 weken de oceaan over. We waren in totaal een jaar onderweg. Zeilers die we tegenkwamen spraken allemaal vol bewondering over de Globe. Sindsdien ben ik verkocht.”

Wacht even Sven. Dit gaat snel. 16 jaar? Oversteek? Hoe dan? “Mijn ouders hadden zelf een boot gebouwd en wilden graag een jaar op reis. Ze namen ons mee. We zijn vanuit Rotterdam via Engeland, de Golf van Biskaje, de Canarische Eilanden, Kaapverdië naar Barbados gezeild. En weer terug.” Zelfgemaakte boot? Zei je dat nou? “Ja, een mooie boot. De Lotus. 25 meter hoge mast, de Van Brienenoordbrug moest voor ons open, dat is wel kicken hoor! De boot zelf was 15 meter, groot genoeg voor een deksalon zodat je rondom kon kijken als je onderdeks zat. Snap je?”

Het verhaal wordt steeds mooier. Zelf mee getimmerd? Was het een soort Ark van Noah dan? Een vlot van bij elkaar geknoopte boomstammen? “Ja, onze boot was van hout”, roept Sven trots, zijn hoofd een tikje opzij. De lucht boven het vredige rimpelloze water van het lieve riviertje De Rotte kleurt oranje. De avond valt. Sven krijgt een onoverwinnelijke blik in zijn ogen als hij aan 25 jaar geleden terug denkt. “Maar anders dan je denkt. De romp was gemaakt van honderden 5x5cm latjes. Alles in lijn met elkaar. Het interieur was helemaal verlijmd om zo de boel steviger te maken. Onze boot (foto) zag er echt mooi uit!”

“Kijk!” komt Sven er nu lekker in, “je kunt boten bouwen in allerlei materialen. Van ijzer bijvoorbeeld. IJzer is lekker sterk, maar daardoor wel langzaam. En het roest snel. Aluminium is natuurlijk een stuk lichter en daardoor veel sneller. Maar ook slap dus het ruim moet bijvoorbeeld altijd taps toelopen. Wordt dan binnen wel erg krap hoor. Bovendien is er kans op elektrolyse. Je hoort dan als het ware de elektriciteit het water inlopen. Irritant geluid. Polyester? Wordt veel gebruikt, maar nadeel is osmose. Er vormen zich dan kleine belletjes aan het oppervlak.” Sven had leraar moeten worden. Hij zou zelfs de Aardrijkskundelessen over oude blauwe zeeklei of de geschiedenis van de reformatie in Nederland nog boeiend kunnen vertellen.

De hitparade van toen zal Sven niet in Nederland hebben gehouden. Killing me Softly, Banger Hart en Ademnood teisterden de top 40. Maar had hij geen vriendinnetje waar hij stiekem mee stond te zoenen in de fietsenstalling? Moest hij niet naar school? Een jaar op elkaars lip, ging dat altijd goed? Sven lacht. “Natuurlijk was er iedere dag wel irritatie, maar er was geen dag hetzelfde. Zal nooit vergeten dat we een tonijn hebben gevangen. We zagen een walvis uit het water springen en we zwommen vaak met dolfijnen rond de boot. Fantastisch. En je ontmoet onderweg zoveel interessante mensen!”

Sven noemt deze mensen yachties. <redactie: yachtie = (ˈjɒtɪ) n (Nautical Terms) informal Austral and NZ: a yachtsman; sailing enthusiast> Nee, yachties zijn anders dan bagpackers. Echt niet te verwarren. Alsjeblieft. Maritieme mensen zijn interessante mensen, hebben doorgaans veel te vertellen. “Vergeet niet, alles vanaf het water is mooier dan vanaf de weg”, zegt hij stellig. “Dat is echt zo!” Er valt een stilte. Dan weer serieuzer: “De zeiltocht heeft mij als mens gevormd. Ik had na terugkomst ineens een plan. Opleidingen, later het ondernemerschap, het ging gemakkelijker. Eigenlijk met alles is sindsdien mijn motto GEWOON DOEN!”

Terug naar de Globe. “De Indische Oceaan is lief voor de zeilers geweest”, vertelt Sven. “Het heeft daar niet echt gestormd. De koplopers zijn nu bij Kaap Leeuwin – Australië – en dus bijna op de helft. Nu de Pacific over naar Kaap Hoorn. Dan zijn ze echt alleen!” De verwachting was dat met snellere boten het record dit jaar zou sneuvelen. “Nee, in 74 dagen de wereld rond gaat waarschijnlijk niet lukken. Ze liggen nu al dagen achter op dat schema.”

We gaan het volgen. Zeker nu we weten dat hij zelf de Atlantische Oceaan in 2 weken heeft overgestoken. En we hebben gelijk een mooie vraag voor de eerste ronde Rovers KO. De eindtijd van de winnaar in dagen, uren en minuten.