Wimbledon 2018: In pursuit of greatness

Wimbledon 2018: In pursuit of greatness
 

Als ik de Wimbledon 2018 app open, komt steevast dit prachtige motto voorbij: In pursuit of greatness. En eerlijk is eerlijk, op Wimbledon zijn al heel wat mensen groot(s) geworden.

Er lopen wat mannen en vrouwen rond die geen overwinning meer nodig hebben om de grootheid van het motto te bereiken: Roger Federer won immers al acht(!) titels, Nadal twee stuks, Venus pakte vijf en Serena zeven titels. Zonder meer grootheden in de tennissport. Zij maken Wimbledon mooi.

Maar het zijn de bijzondere Wimbledon-kampioenen die altijd bijblijven. De mannen en vrouwen die één keer in hun carrière op waanzinnige wijze boven zichzelf uitstijgen. Twee weken in trance op een niet eerder en nooit meer behaald niveau tennissen en op het heilige gras van Londen de het laatste punt naar zich toetrekken: prachtig!

Op 7 juli 1996 hadden wij zo’n winnaar: Richard Krajicek pakte na twee ongelooflijke weken, waarin hij onder meer legende Pete Sampras alle hoeken van de baan liet zien, een memorabele en heroïsche titel. En wat als hij verloren had? Dan was Malivai Washington ongetwijfeld beroemder geweest dan hij nu is. Want ook hij beleefde twee van zulke weken. Of nou ja, bijna twee dan. Hij ging ten onder tegen de dadendrang van Rotterdamse Richard. Prachtig.

 

 

Als de glazen bol en de 1000 rovers er midden jaren ’90 bij geweest was, had de combinatie Richard Krajicek – Steffi Graf ongetwijfeld een zootje punten opgeleverd. Twintig misschien niet, want Krajicek was geen sukkeltje en Graf was de topfavoriete, maar een mooie 6,7 had er zeker in gezeten. Ook dit roversseizoen hebben we Wimbledon weer vlak voor de laatste vraag als 20-punten gevaarlijk evenement op de kalender. En laten we hopen dat er iets moois gebeurt. Dat er een nieuwe grootheid geboren wordt in Londen. Geen Federer, Nadal, Murray of Djokovic, maar Ernests Gulbis, Jiri Vesely of Karen Chatsjanov. En geen Serena en Venus Williams, Petra Kvitova of Maria Sharapova, maar Elise Mertens, Belinda Bencic of Camila Giorgi. Ik wil eendagsvliegen die nooit vergeten worden. Helden die twee onmogelijk geachte tennisweken bekronen met de mooiste trofee in het tennis. Kom maar op Wimbledon. Verras me maar weer eens!

Gepubliceerd op 08/07/2018
Aangepast op 13/07/2018
Auteur: Roversnest
 

3 Replies to “Wimbledon 2018: In pursuit of greatness”

  1. Yuri Bouwman is als enige rover nog in de race voor punten. Met de combinatie Djokovic en Williams kan hij wel gelijk 20 punten bijschrijven en stoot hij virtueel Jan Kueter van de troon.

    Vandaag zullen Yuri en Jan met speciale aandacht kijken naar de halve finale tussen Djokovic en Nadal. Beide heren kenden een moeizame kwartfinale. Waar de Servische supporter van Kroatië vier sets nodig had om Nishikori naar huis te sturen, kon Nadal pas na vijf sets zijn plek bij de laatste vier veiligstellen.

    Vanaf ongeveer 16:00 uur, na de partij Anderson vs Isner, live op Eurosport.

  2. Yuri Bouwman grijpt net naast de volle twintig punten en daarmee de koppositie in De Glazen Bol: Djokovic pakt wel zijn vier Wimbledon-titel, maar Williams laat het afweten tegen de Duitse Kerber en laat zich verrassen. Geen punten…